Ο Ν ήταν ΜΑΘΟΣ. Τα περισσότερα πράγματα στη ζωή του γίνονταν σ'αυτόν από εμπειρία και ανάγκη. Ήταν εφευρετικός, προσπαθούσε δηλαδή να βρεί τρόπους ν'αντιμετωπίσει την ανάγκη του. Ο
Καταγίνονταν με οποιοδήποτε πρόβλημα του παρουσιάζονταν-όποτε αυτή η ανάγκη εμφανίζονταν κατανάλωνε ενέργεια στην εφαρμογή μεθόδων που τις σκεφτόταν εκείνη τη στιγμή. Έτσι, χωρίς μόρφωση-είχε τελειώσει την τρίτη δημοτικού μου είχε πεί-χωρίς μελέτη και ταξινόμηση του οποιουδήποτε προβλήματος, χωρίς κατάστρωση όπως έλεγε-τι λέξη κι΄αυτή πάλι, μου θύμιζε κατάστρωμα-με μοναδικά όπλα την υπομονή, την επιμονή και τις μέχρι τώρα εμπειρίες του. Εμπειρίες έφτιαχνε ο Ν από τις ώρες που εξαντλούσε δουλεύοντας. Και μόνιμη δουλειά δεν είχε. Ή μάλλον δεν είχε καθόλου. απλά εύρισκε λύσεις στην ανάγκη του. Ο Ν ήταν "μπασμένος" στη ζωή. Παληός αντάρτης, αναρχικό πνεύμα, δύσκολα έμπαινε σε καλούπια, μια ζωή στό βουνό. Η διάλυση του ΕΛΑΣ τον βρήκε στην Ισπανία να πολεμά τον Φράνκο και μετά αυτοεξορία και άλλες εμπειρίες στην Ολλανδία. Βλέπεις, δεν μπορούσε να γυρίσει στην πατρίδα. Επέστρεψε χρόνια μετά την μεταπολίτευση. Ζούσε μόνος σ'ένα τροχόσπιτο κάπου εκεί σε κάτι χωράφια στην Εθνική Αθηνών-Κορίνθου. Και δούλευε, δούλευε, δούλευε χαρούμενος, ελεύθερος, ζώντας στη "γυάλα" του. Έπαιρνε παληά αυτοκίνητα,εγκαταλειμένα και δημιουργούσε "αντίκες"-συλλεκτικά κομμάτια. Εβδομήντα πέντε χρόνια που του φαίνονταν πενήντα.
"Καθένας πεθαίνει από αυτό που αγαπά"-συνήθιζε να λέει.
Ο Ν ήταν ΜΑΘΟΣ.
Καταγίνονταν με οποιοδήποτε πρόβλημα του παρουσιάζονταν-όποτε αυτή η ανάγκη εμφανίζονταν κατανάλωνε ενέργεια στην εφαρμογή μεθόδων που τις σκεφτόταν εκείνη τη στιγμή. Έτσι, χωρίς μόρφωση-είχε τελειώσει την τρίτη δημοτικού μου είχε πεί-χωρίς μελέτη και ταξινόμηση του οποιουδήποτε προβλήματος, χωρίς κατάστρωση όπως έλεγε-τι λέξη κι΄αυτή πάλι, μου θύμιζε κατάστρωμα-με μοναδικά όπλα την υπομονή, την επιμονή και τις μέχρι τώρα εμπειρίες του. Εμπειρίες έφτιαχνε ο Ν από τις ώρες που εξαντλούσε δουλεύοντας. Και μόνιμη δουλειά δεν είχε. Ή μάλλον δεν είχε καθόλου. απλά εύρισκε λύσεις στην ανάγκη του. Ο Ν ήταν "μπασμένος" στη ζωή. Παληός αντάρτης, αναρχικό πνεύμα, δύσκολα έμπαινε σε καλούπια, μια ζωή στό βουνό. Η διάλυση του ΕΛΑΣ τον βρήκε στην Ισπανία να πολεμά τον Φράνκο και μετά αυτοεξορία και άλλες εμπειρίες στην Ολλανδία. Βλέπεις, δεν μπορούσε να γυρίσει στην πατρίδα. Επέστρεψε χρόνια μετά την μεταπολίτευση. Ζούσε μόνος σ'ένα τροχόσπιτο κάπου εκεί σε κάτι χωράφια στην Εθνική Αθηνών-Κορίνθου. Και δούλευε, δούλευε, δούλευε χαρούμενος, ελεύθερος, ζώντας στη "γυάλα" του. Έπαιρνε παληά αυτοκίνητα,εγκαταλειμένα και δημιουργούσε "αντίκες"-συλλεκτικά κομμάτια. Εβδομήντα πέντε χρόνια που του φαίνονταν πενήντα.
"Καθένας πεθαίνει από αυτό που αγαπά"-συνήθιζε να λέει.
Ο Ν ήταν ΜΑΘΟΣ.
